چهارشنبه ۰۱ خرداد ۹۸ ۰۹:۱۶ ۱۷ بازديد
اثر كيفيت آب روي برج خنك كننده به معني تأثير ناخالصي هاي موجود در آب بروي قطعات ، كيفيت و دوام برج خنك كننده مي باشد. تمام آب ها فارغ از منبع آن، داراي ناخالصي هاي مختلف با مقادير متفاوت مي باشد. برخي از اين ناخالصي ها مفيد و برخي بايد بوسيله عمليات آبي كنترل شود بنابراين جهت استفاده صحيح از آب در برج هاي خنك كننده نياز به اطلاعات و دانش كافي مي باشد. كيفيت آب بروي سازه و كليات برج خنك كننده تأثير گذار است. عملكرد برج خنك كن در سيكل تغليظ بالا موجب تشكيل رسوب ، خوردگي و گرفتگي مي شود. در ادامه به بررسي اثر كيفيت آب بروي برج خنك كننده مي پردازيم.
اثر-كيفيت-آب-روي-برج-خنك-كننده
بررسي اثر كيفيت آب روي برج خنك كننده
به مقايسه ناخالصي ها و اثر آن بروي مجموعه برج خنك كننده مي پردازيم:
سختي Hardness ( مقدار ذرات كلسيم و منيزيم ) : به تشكيل رسوب كمك مي كند. نمك هاي كلسيم از خود خواص غير حلالي نشان مي دهند كه اين خاصيت با افزايش دماي آب افزايش مي يابد. وجود منيزيم هم در آب مشكل ساز است مخصوصا وقتي مقدار سيليكا هم بالا است كه منجر به تشكيل منيزيم سيليكات شده و در مبدل ها رسوب تشكيل مي دهد.
آلكالينيتي ( مقدار توان آب براي خنثي كردن اسيد ها ) : آلكالينيتي شاخص مهمي براي پتانسيل تشكيل ذرات كربنات كلسيم است.
سيليكا : مي تواند رسوب بسيار سخت در برج خنك كننده به وجود آورد كه به سادگي قابل پاك كردن نباشد. براي سيليكا بالاتر از ۱۵۰ پي پي ام اغلب به فيلتر جانبي يا پردازش آب مي باشد.
استنلس استيل ۳۰۴ : حساس به خوردگي كلرايد است وقتي مقدار آن ۲۰۰ ميلي گرم در ليتر برسد و رسوب تشكيل شود ، همچنين با رسوب مواد آلي حفره حفره مي شود. وقتي سطح فلز تميز باشد تا ۱۰۰۰ ميلي گرم در ليتر را تحمل مي كند.
جمع ذرات معلق جامد TSS ( شامل تمام مواد غير قابل حل ) : اين مواد هم از طريق آب جبراني وارد مي شود و هم در هنگام كار برج خنك كننده تشكيل مي شوند. ذرات معلق به مواد آلي ميچسبند و خوردگي بوجود مي آورند. مقدار TSS را ميتوان به وسيله فيلتر جانبي ، پردازش آب و عمليات آبي كنترل نمود.
آمونيا : باعث تشكيل رسوب در مبدل ها و پكينگ ها مي شود. براي آلياژ هاي مس در مقادير ۲ پي پي ام خورنده است. با كلرايد تركيب مي شود و كلرامين بوجود مي آورد و اثر گند زدايي كلرين را خنتي مي كند. بايوسايد برومين در قياس با آمونيا گران تر است.
فسفات : در مقادير كمتر از ۴ ميليگرم در ليتر و مقدار pH بين ۷ تا ۷٫۵ خاصيت ضد خورندگي از خود نشان مي دهد. در مقادير بالاتر از ۲۰ ميليگرم در ليتر و كلسيم بالاتر از ۱۰۰۰ ميليگرم در ليتر رسوب فسفات كلسيم به وجود مي آورد.
كلرايد : براي اكثر فلزات خورنده است. براي استنلس استيل حد ۳۰۰ پي پي ام و براي فلزات ديگر تا ۱۰۰۰ پي پي ام قابل تحمل است.
آهن : مي تواند با فسفات تركيب شده و گرفتگي ايجاد كند. مي تواند با بازدارنده هاي خوردگي از تشكيل فسفات كلسيم جلوگيري كرد. آب بازيابي شده مقدار آهن بالاتر از ۰٫۱ ميليگرم در ليتر دارد و عمليات آبي براي آهن مورد نياز است.
نيترات و نيتريت : در مقادير بالاتر از ۳۰۰ ميليگرم در ليتر از استيل در برابر خوردگي محافظت مي كند. نيترات به آلياژ هاي مس حمله نمي كند و از آن ها در برابر خوردگي محافظت مي كند.
زينك : به فسفات و نيترات جهت محافظت استيل از خوردگي و حفره حفره شدن كمك مي كند. در مقادير بالاي ۰٫۵ ميليگرم در ليتر مفيد است و در مقادير بالاتر از ۳ ميليگرم در ليتر با تشكيل رسوب كمك مي كند.
ارگانيك ها : به ميكروارگانيسم ها براي تشكبل رسوب كمك مي كنند.
فلورايد : در مقدار ۱۰ پي پي ام يا بيشتر و تركيب با كلسيم باعث تشكيل رسوب مي شود.
فلز هاي سنگين ( مس ، نيكل و سرب ) : مس و نيكل بروي استيل خوردگي بوجود مي آورند و مي توانند به سطوح كوئل هاي استيل نازك آسيب وارد كنند.
در اين مقاله به بررسي اثر كيفيت آب روي برج خنك كننده پرداختيم جهت مطالعه بيشتر مي توانيد به مقالات ” انواع بازدارنده خوردگي در برج خنك كننده ” ، ”بازدارنده خوردگي در برج خنك كننده ” و ” عمليات آبي در برج خنك كننده ” مراجعه فرماييد.
http://badrantahvie.com/impact-of-water-quality-on-cooling-towers/